þjóðardallurinn
Á þjóðarskútunni er áhöfnin þreitt
þjáist af skyrbjúg og skorti.
Séniver er ekki af sanngirni veitt
siglt eftir úreltu korti.
Skipstjórinn blindur og sér ekki neitt
sat fullur í stefni og orti.
Helvítis dallurinn siglir í hring
heyrast menn kvarta og kveina.
Skipstjórinn syngur um þjóðlagaþing,
hve þung byrðin þjakar hann einan.
Huggar hann fáa, því sjá menn í kring
hákarla, stormsjó og steina.
Mórallinn mun því allt nema hár
en mönnunum skipað að standa.
Muldrar einn skipverjinn, gamall og grár:
Æj góði, leif mér að anda.
látum þá sjálfa þræla við ár
þeim sem langar hvað mest til að stranda.
þjáist af skyrbjúg og skorti.
Séniver er ekki af sanngirni veitt
siglt eftir úreltu korti.
Skipstjórinn blindur og sér ekki neitt
sat fullur í stefni og orti.
Helvítis dallurinn siglir í hring
heyrast menn kvarta og kveina.
Skipstjórinn syngur um þjóðlagaþing,
hve þung byrðin þjakar hann einan.
Huggar hann fáa, því sjá menn í kring
hákarla, stormsjó og steina.
Mórallinn mun því allt nema hár
en mönnunum skipað að standa.
Muldrar einn skipverjinn, gamall og grár:
Æj góði, leif mér að anda.
látum þá sjálfa þræla við ár
þeim sem langar hvað mest til að stranda.